Zazdrość w związku 💔💔💔.
👉Zazwyczaj spowodowana jest lękiem jednego z partnerów przed porzuceniem/odrzuceniem ze strony ukochanej osoby. Przekonanie osoby (niezwykle rzadko fakty) są początkiem kryzysu.
👉Źródłem przekonań bardzo często są nasze wcześniejsze doświadczenia, nawet te wczesnodziecięce. To w naszym dzieciństwie tworzą się "matryce" relacji, z którymi idziemy w świat. To one mają wpływ na naszą umiejętność nawiązywania i utrzymywania relacji, na nasze w nich funkcjonowanie, okazywane zaufanie.
👉Nasza samoocena, poczucie własnej wartości jest również czynnikiem, który może mieć wpływ na to czy zazdrość pojawi się w naszym związku.
📌Jest jeszcze zapewne kilka innych czynników, które mogą być źródłem odczuwanej przez nas zazdrości i pojawiających się trudności w związku. Jeśli zależy nam na tym aby w związku poczuć się bezpiecznie, aby związek rozwijał się, był trwały czasem warto sięgnąć po pomoc specjalisty. Terapia par to narzędzie pomagające w zrozumieniu funkcjonujących w związku mechanizmów, strategii, źródło wiedzy o otwartej komunikacji i responsywności.
😟Efekt paradoksalny zazdrości może być taki, że to czego najbardziej się boimy, czyli porzucenia przez ukochaną osobę, będzie dzięki naszym zachowaniom, tym do czegoś nieświadomie doprowadzimy.
#psycholog #terapia #psychologia #pomoc #terapeuta #zazdrość
Pesymizm czy Optymizm
👉Wielu badaczy i praktyków udowadnia, że można wyzwolić się z pesymizmu. Pesymista może nauczyć się być optymistą. Oczywiście nie chodzi tu o bezrefleksyjne stosowanie prostych zabiegów takich jak np. radosne podśpiewywanie, pogwizdywanie czy też powtarzanie frazesów „z każdym dniem wiedzie mi się lepiej”.
👉To co myślimy ma wpływ na efekt naszego działania. Jeśli towarzyszy nam przekonanie, że „cokolwiek nie zrobię to i tak nic nie zmienię” raczej nie podejmiemy działania, wycofamy się.
Czy to poprawi nasz dobrostan??? Wątpliwe.
📌Sprawdź czy bliżej Ci do pesymisty czy optymisty:
😕Jeśli o trudnych, niepomyślnych sytuacjach myślisz w kategoriach „zawsze” „nigdy” „wszyscy” i przypisujesz im trwały charakter to masz prawdopodobnie pesymistyczny styl wyjaśniania.
🙂Natomiast jeśli myślisz w kategoriach „czasem” „ostatnio”, jeśli doposażasz swoje wnioski zastrzeżeniami i uważasz, że trudności mają charakter przejściowy to z dużym prawdopodobieństwem bliżej Ci do optymisty.
📌Badania wskazują, że osoby o pesymistycznym nastawieniu często traktują najzwyklejsze niepowodzenia jak absolutne klęski. Dopatrują się bardzo często swojej winy tam gdzie tak naprawdę jej nie ma.
🎯Co istotne… sposoby myślenia nie muszą być niezmienne. Jednym z bardziej istotnych odkryć psychologii ostatnich lat jest wniosek, że jednostka może mieć wpływ na własny sposób myślenia.
Jaki wpływ na nasze zdrowie i samopoczucie ma optymistyczny/pesymistyczny styl?
👉Optymiści rzadziej zapadają na choroby zakaźne w porównaniu z pesymistami
👉Sposób naszego myślenia o zdrowiu ma na nie wpływ
👉Optymiści prowadzą w sposób naturalny zdrowszy tryb życia niż pesymiści
👉Wykazano w badaniach, że optymiści żyją dłużej niż pesymiści
👉Optymiści mają mniejszą podatność na depresję
Optymizm odgrywa znaczącą rolę w bardzo wielu obszarach naszego życia, choć nie we wszystkich. Nie stanowi on panaceum, ale może uchronić nas przed depresją, pomoże poprawić naszą kondycję zarówno fizyczną jak i psychiczną oraz poprawić nasze samopoczucie.
#psycholog #Psychologia #dobrostan #pesymizm #optymista #pesymista #Optymizm #zdrowie #dobrostanpsychiczny #depresja #energia #kondycja #kondycjapsychiczna #samopoczucie #zdroweżycie #wartościoweżycie
Gaslighting. Przemoc "w białych rękawiczkach"
STOP Przemocy!
Gaslighting to forma przemocy psychicznej. Sprawca przemocy stosuje wobec innej osoby działania, które mają na celu wprowadzenie jej w błąd, kontrolowanie poprzez sprawianie, że zaczyna (ta osoba) wierzyć w rzeczy, które nie są prawdą, nie miały miejsca itd.
To sugerowanie osobie, wmawianie jej, że jest osobą chorą psychicznie, że "coś z nią nie tak".
To bardzo bolesna, krzywdząca forma psychicznego znęcania się nad drugim człowiekiem. Jej celem jest osłabienie "ofiary", przejęcie kontroli nad nią poprzez wzbudzenie w niej poczucia, że traci kontakt z rzeczywistością.
Przykłady:
"Ty jak zwykle sobie coś wymyślasz, jak zwykle Ci się zdawało"
"Zastanów się, tylko Ty to tak widzisz, czy to nie dziwne?"
"Co z Tobą jest nie tak?"
"Jesteś nienormalny, musisz się leczyć"
"Masz znowu jakieś przewidzenia"
STOP Przemocy! Gaslighting to ciężko uchwytna forma przemocy w "białych rękawiczkach", z którą należy walczyć, której nie można ignorować.
Zdjęcie: źródło internet deon.pl
#przemoc #przemocpsychiczna #moc #GASLIGHTING #psycholog #Psychologia #stopprzemocy #terapia #psychologgrudziądz #psychologsopot
Wojna. Trudna rzeczywistość
To co się dzieje za naszą granicą to fakt. Druzgocący fakt, trudny do zrozumienia, budzący przerażenie.
Tak - za naszą granicą trwa wojna. Trudno uwierzyć, że to się dzieje naprawdę.
To, że czujemy lęk, niepokój, bezradność to naturalne. Czują to dorośli, czują też dzieci. Być może w naszym środku rozbrzmiewa krzyk "to się nie dzieje naprawdę!".
Nikt z nas nie był na to przygotowany. Ani my dorośli a tym bardziej dzieci. Nasze dzieci mogą czuć w związku z tym co się dzieje bardzo duże przerażenie, nie rozumieją co się dzieje ale bardzo boją się o swoich rodziców. Rodzic jest dla dziecka najważniejszą osobą, która zapewnia mu przetrwanie.
Jak i czy można pomóc, wesprzeć dzieci w kryzysie?
Być może chcąc ochronić swoje dzieci lub z powodu własnego strachu omijamy temat, zbywamy pytania dzieci, omijamy wzrokiem zaniepokojone spojrzenia dziecka. Czy to dobre rozwiązanie?
Czy powinniśmy rozmawiać z dzieckiem o tym co się dzieje? Według mnie tak. Dziecko i tak wie, czuje, że dzieje się coś niepokojącego, słyszy informacje w mediach, zauważa nasze zaniepokojenie. Gdy szepczemy, unikamy rozmów jego niepokój zamiast opadać, wzrasta. Pozostaje z tymi bardzo trudnymi emocjami samo.
Zapytaj dziecko czy ma jakieś pytania, zapewnij, że chcesz rozmawiać i odpowiesz na jego pytania. Nie wstydź się własnych uczuć. Nie musisz "udawać" bohatera. To niezwykle ważne abyśmy to my jako dorośli, jako rodzice udzielali dziecku adekwatnych informacji i korygowali te, które - być może w zniekształconej postaci - otrzymały poza domem.
Dostosuj język i zakres informacji do możliwości dziecka. Odpowiadaj na zadane pytania tylko w takim zakresie jakie dziecko w danym momencie może zrozumieć i chce przyjąć. Nie zasypuj dziecka zbyt wieloma informacjami. Nie oszukuj. Nie bagatelizuj emocji dziecka.
Dziecko może czuć mnóstwo, trudnych dla niego emocji - zaopiekuj się nimi.
Nazywaj rzeczy i emocje po imieniu. Powiedz, że informacja o wojnie u większości ludzi budzi lęk, strach bo nasz umysł odbiera to jako zagrożenie. Powiedz, że Ty też reagujesz podobnie. Nie chodzi o to aby zalewać dziecko własnymi lękami, nie absolutnie nie. Chodzi o okazanie zrozumienia i szacunku dla jego emocji.
Zauważ emocje dziecka, znormalizuj je, zaopiekuj się nimi. Powiedz, że ma prawo czuć to co czuje.
Zapytaj dziecko co wie, co myśli na temat wojny. Być może usłyszało ono "zniekształcone" informacje od swoich rówieśników. Rozmawiając z dzieckiem możesz skorygować, wytłumaczyć pozyskaną przez niego wiedzę.
Nie oszukuj dziecka i nie składaj zapewnień, obietnic bez pokrycia. Jeśli nie jesteś czegoś pewna(y) powiedz o tym. Bądź prawdziwa(y).
Rozmawiaj o faktach. Powiedz o tym, że na ten moment wojna dzieje się w innym kraju. Dzielą nas setki, tysiące kilometrów. Możesz wspomnieć o tym, że nasz kraj może liczyć na wsparcie wielu innych państw.
Zastanów czy oglądanie wiadomości w obecności dziecka będzie dla niego korzystne.
Zwracaj uwagę na zachowanie twojego dziecka, na jego reakcje. Dziecko w różny sposób może manifestować cierpienie, którego doświadcza.
Zapewnij dziecku poczucie bezpieczeństwa, postaraj się w tym trudnym okresie spędzać z nim czas. Zadbaj o wypoczynek i relaks własny i dziecka. Zadbaj o zachowanie codziennej rutyny, rytmu dobowego. To pomaga poczuć się bezpieczniej. Przewidywalność dnia codziennego pozwala obniżyć napięcie. Jeśli dziecko uczestniczyło w jakiś aktywnościach, zajęciach niech robi to dalej.
Nie dokarmiajmy lęku. Nie wzmacniajmy go niesprawdzonymi informacjami. Trzymajmy się faktów. Panika nie jest dobrym doradcą.
Nie mamy bezpośredniego wpływu na to co się dzieje za naszymi granicami jednak mamy wpływ na to jak i czy dbamy o siebie. Jeśli zadbamy o siebie, zaopiekujemy się swoimi emocjami mamy szansę zachować zdrowy rozsądek, podejmować właściwe decyzje, otoczyć troską tych najbardziej potrzebujących. Jeśli czujesz, że to co się dzieje nadmiernie obciąża Ciebie lub Twoich bliskich skorzystaj ze wsparcia specjalisty.
#psycholog #ukraina #wojna #wsparcie #lęk #strach #emocje #trudność #cierpienie #psycholog #jakpomócdziecku #dziecko #zachowajspokój #fakty #normalizacja #pomoc #psychologgrudziądz #pomocpsychologiczna
Poniedziałek, Marzec 7, 2022, 19:39
O depresji mówi się dziś bardzo dużo choć czasem może nie do końca precyzyjnie. Depresja to stan psychiczny, którego doświadczyć może każdy z nas. Zwiększone prawdopodobieństwo wystąpienia epizodu depresji wiąże się z trudnymi okresami w życiu człowieka. Światowe statystyki alarmują. Wskazują one na coraz większą zapadalność i rozpoznawalność depresji. Na podstawie danych statystycznych można powiedzieć, że juz co czwarta osoba, na pewnym etapie swojego życia ma duże szanse doświadczyć epizodu depresji.
Zazwyczaj, zanim skierujemy się do specjalisty po pomoc przez jakiś czas, krótszy lub dłuższy, staramy się poradzić sobie sami. Zazwyczaj zaczynamy stawiać wobec siebie jeszcze większe wymagania, choć już i tak doświadczamy wielu trudności i brak nam sił na codzienne funkcjonowanie. Próbujemy "wziąć się w garść". Nasze otoczenie niestety często w ten sposób próbuje nam pomóc. Mówią nam "ogranij się", "uśmiechnij się", "nie przejmmuj się", "jaka depresja, musisz poprostu zacząć się ruszać" itd. To nie pomaga!
Jeśli nasze samoopomocowe działania pomagają to niestety zazwyczaj na bardzo krótko. Często mogą jednak pogorszyć nasz stan. Dlatego tak ważne jest aby szybko skontaktować się ze specjalistą z psychologiem, lekarzem ogolnym lub lekarzem psychiatrą. Depresja to choroba - można ją skutecznie leczyć.
Kiedy należy zgłosić się do specjalisty? Gdy obniżony nastrój, złe samopoczucie trwają od 2 tygodni lub dłużej.
Objawy depresji (najbardziej typowe):
- smutek, przygnębienie, nic nas nie cieszy
- utrata zainteresowań
- zmniejszenie aktywności
- apatia, spowolnienie, niechęć do działania,
- trudności w wykonywaniu obowiązków, codziennych zajęć
- bezsenność (płytki sen, przebudzenia, szybkie wybudzenie i niemożnośc ponownego zaśnięcia
- nadmierna senność
- lęk, napięcie wewnętrzne, poczucie winy, niska samoocena
- zmniejszenie apetytu (czasem zwiększenie), spadek wagi (czasem przyrost)
- suchośc w ustach
- uczucie ciągłego zmęczenia, brak energii
- zmniejszone libido, niechęć do aktywności seksualnej
- trudności w koncentracji
- pogorszenie pamięci
- dolegliwości bólowe (głowa, brzuch, klatka piersiowa, kręgosłup)
Depresja maskowana - co to jest?
Typowe objawy depresji są łatwo rozpoznawalne dla specjalistów. Czasem jednak depresja może mieć bardziej nietypowy przebieg. Zamiast typowych objawów smutku, apatii czy zmniejszenia aktywności moga pojawic się: bezsennośc, lęk oraz szereg objawów fizycznych. Czasem to dolegliwości bólowe sa maską depresji, np. bóle głowy, nerwobóle, ból kręgosłupa. Czasem moga się pojawić objawy ze strony serca czy układu pokarmowego.
Depresja, która nie jest leczona stanowi poważne zagrożenie dla życia (samobójstwa) dlatego tak ważne jest szybkie złoszenie się do specjalisty. Depresja wpływa również na pogorszenie relacji a pogorszenie relacji zwrotnie wpływa na nasilenie objawów depresji.
źródło:
Depresja. Poradnik pacjenta. Mylan. Seeing is believing.
Współpczesne problemy zdrowia psychicznego - co warto wiedzieć? Sokół-Szawłowska, M., Silczuk, A.
Foto: internet, medycyna praktyczna, mp.pl
Brak komentarzy.